Hoe gaat het nu met jóu?
Dat vragen mijn collega en ik soms aan elkaar.
We hebben een prachtig beroep en doen dit met hart en ziel. En wat is het belangrijk en ontzettend fijn om ook een “praatpaal” te kunnen zijn voor elkaar.
Begrijp me goed; ik ben niet zielig en hoef zeker geen medelijden. Maar soms is ons werk zwaar en heel verdrietig.
Beiden hebben wij een goed thuisfront, maar alleen als je zelf ook in dit vak zit kun je elkaars emoties écht begrijpen. Als uitvaartverzorger kom ik bij de familie op het meest kwetsbare moment; snel na het overlijden.
Soms zag men het overlijden aankomen, is er een lange periode van ziek-zijn aan vooraf gegaan of is er dagen en nachten gewaakt. De familie is verdriet maar ook zo heel erg moe.
En soms komt het overlijden totaal onverwacht en tref ik ontreddering en wanhoop aan.
En steeds raakt mij dit, hoe kan het ook anders? Ik sta zó dichtbij op dat moment.
Verdriet van ouders om een “stil” geboren kindje, verdriet van kinderen om het verlies van een vader of moeder, verdriet van ouders om een kind dat zomaar uit het leven werd gerukt.
Tijdens het sluiten van de kist ben ik erbij en zie ik al het verdriet, de emoties van dat moment.
En dan de afscheidsbijeenkomst en de begrafenis; ook hier sta ik er – ook letterlijk – bovenop.
Al die dingen doen veel met mij en met mijn collega-uitvaartleider Mirjam.
En daarom vragen we soms aan elkaar; “Hoe gaat het nu met jóu?”.
We zijn in ons werk er zó op gericht op goed te zorgen voor de familie.
Maar we hebben geleerd dat het ook onmisbaar is om ook goed voor onszelf en elkaar te zorgen.
Even je verhaal doen, soms gewoon even bellen om te vertellen hóe ingrijpend de situatie was….
Ik ben dankbaar dat wij zo elkaar kunnen ondersteunen. Ook heb ik geleerd dat een wandeling mij helpt om alle emoties en indrukken van een uitvaartbegeleiding mij helpt om weer te “landen”. De rust van de natuur, het is helend. Het verdriet te voelen, maar het ook weer los te laten.
Want alleen dan kan ik er ook weer voor de volgende familie zijn.
Met heel mijn hart.
