Een zwaar pak op mijn rug

In één week had ik een aantal gesprekken die in mijn hoofd bleven “hangen”.
Ik sprak met drie mensen die een verlies hadden geleden. Twee al wat langer geleden, de ander nog maar heel kort geleden. Een verlies aan de dood óf een verlies aan het leven.
Ze vertelden mij hoe het met hun ging, hoe ze na dit verlies het leven weer proberen vorm te geven. De één zei tegen me: “Ik loop met een heel zwaar pak op mijn rug”. Een treffende uitspraak.

Er is verlies in je leven gekomen. Iemand, die je menselijkerwijs niet kunt missen, is overleden óf heb je verloren aan het leven.
Een verlies aan de dood na een ziekteperiode waardoor je het afscheid tegemoet zag. Of het gebeurde zó plotseling en hield het leven abrupt voor jouw geliefde op. Er was geen tijd om je voor te bereiden op een naderend afscheid. Maar een verlies aan het leven kan zeker zo ingrijpend zijn. Zoals een scheiding of verbroken contact. Een rouwproces zonder graf noemde iemand het. Hoe het ook is gegaan, in de gesprekken die ik had kwam steeds hetzelfde naar voren namelijk de eenzaamheid die je kunt ervaren in het dragen van je verlies.
Als je kinderen hebt wil je misschien hen niet steeds “lastig vallen” met jouw verdriet. Want zo zie jij het, dat je anderen lastig valt met je verdriet.
Ook is het soms moeilijk om er met anderen over te praten, zeker als het sterven alweer wat langer geleden is. De wereld om je heen draait door, terwijl het jou juist opvalt hoe stil het is geworden en hoe groot de leegte is die jouw geliefde achterlaat.
Omdat je dapper bent en je leven weer vorm probeert te geven, denken mensen soms dat het “alweer beter met je gaat”. Maar niets is soms minder waar. Iedere dag loop jij met dat zware pak van verdriet op je rug.

Door deze blog hoop ik iedereen er bewust van te maken dat gemis en verdriet óók na een lange tijd ook nog heel moeilijk en zwaar kan zijn. Zullen we er met elkaar op proberen te letten en ruimte geven aan de ander om over zijn of haar verdriet te praten?
Want praten, woorden geven aan je verdriet en verlies, helpt écht. Het geeft weer even lucht.
Dus vraag maar gewoon aan de ander hoe het op dat moment met hem of haar is. Vind je het moeilijk om zelf woorden te vinden?  Dat is niet erg, als je luistert naar het verhaal van de ander hoef je zelf niet zoveel te zeggen.