Ik kom je tuin doen

Wanneer ik mijn vriendin spreek zeg ik: “Als het lukt kom ik maandagmiddag je tuin doen”.
Een aantal jaar geleden overleed haar man plotsteling. Hij was degene die de tuin bijhield, zij had er niet zoveel mee.
En wat moet je dan als je er plotseling alleen voorstaat?
Zelf vind ik tuinieren leuk en na het overlijden van haar man bood ik aan haar te helpen met de tuin.
We hebben er de afgelopen jaren gezellig samen aan gewerkt om de tuin weer mooi te maken.
Nieuwe planten, andere indeling… mijn vriendin begon er zelfs ook plezier aan te beleven.
Ik heb beloofd haar te blijven helpen, met snoeien en onderhouden van haar tuin.

Zomaar een klein voorbeeld hoe je iemand die er alleen voorstaat, kunt helpen.
Na een overlijden wordt er vaak gezegd; “Je mag me altijd bellen hoor!”.
Lief bedoeld, maar het werkt zo niet in de praktijk.
Als je in rouw bent, is het vaak moeilijk om hulp te vragen.

Hulp aanbieden is dus gewoon veel beter!

Zo vroeg ik mijn vriendin of ze het fijn vond om bij ons te eten. Of had ze misschien liever dat ik bij haar kwam eten?
Het aanbod was er en zij kon zeggen wat voor haar op dat moment het beste was.
In het begin nam ik eten mee en aten we samen bij haar thuis.
Later gaf ze aan het toch gezellig te vinden om bij mijn man en mij thuis te komen eten.
En dat doen we nu al jaren; 1 x per week eet zij bij ons. Als er nog eten overblijft, neemt ze een bakje eten mee.
Zodat ze ook eens een dag níet zelf hoeft te koken.

Dit soort praktische hulp kan van enorme betekenis zijn voor iemand die alleen staat.
Geen grote gebaren, grote woorden, maar hulp in kleine dingen.

Iedereen kent wel iemand die alleen staat.
Wil je er eens over nadenken wat jij soms voor die ander kan betekenen?
Welke hulp kun en wil jij aanbieden?
Bied het aan en geef de ander de ruimte op dit aanbod te accepteren of niet.
Tenslotte gaat het niet om jou, om mij, maar om die ander !