Dag papa

We zitten te waken bij mijn vader. Na maandenlange zorg omdat hij na Covid niet opknapte maar steeds verder achteruit ging, hebben we een paar uur geleden gehoord dat er een longtumor is ontdekt.
Opeens wordt ons veel duidelijk. Mijn vader, die zó zijn best deed om te revalideren omdat hij bij de bruiloft van onze zoon aanwezig wilde zijn.
Het 60-jarig huwelijksjubileum dat ook in het verschiet lag.
Maar nu weten we dat er geen hoop meer op herstel is en dat we afscheid van elkaar moeten nemen.
We spreken onze liefde naar elkaar uit en begeleiden hem tot de grens van het leven.
Terwijl ik daar zit, weet ik vanuit mijn vak wat er straks op mijn moeder en ons afkomt.
Al jaren geleden vroeg mijn vader mij zijn uitvaart te verzorgen mocht hij komen te overlijden.
We hebben toen al besproken dat ik hiervoor mijn lieve collega Mirjam zou vragen. Op een dag van afscheid kan ik alleen maar dochter zijn.
Toch vind ik het fijn om in de week voor de uitvaart bepaalde dingen zelf te doen voor mijn vader.
Na zijn overlijden bel ik zelf onze verzorgers. Zij brengen mijn vader thuis uit het ziekenhuis en met elkaar verzorgen we hem en baren we hem op in zijn eigen kantoor.
Het voelt goed voor mij om dit te doen met de verzorgers die ik al zoveel jaren ken.
Ook het opstellen van de rouwkaart doe ik samen met mijn moeder, broer en zus. De hele week ben ik in huis bij mijn moeder, dat is fijn. Regelmatig loop ik even binnen om bij mijn vader te zijn.
Ondertussen is collega Mirjam mijn rust en baken; zij regelt alles wat er geregeld moet worden en is de uitvaartverzorger bij de condoleance en uitvaart.
Op de dag van de uitvaart rijdt een chauffeur waarmee ik al jaren werk de rouwauto. Wat is dit ook weer fijn en vertrouwd.
Net zoals de dragers van het Dragersgilde die ik bij de kerk ontmoet.
Het geeft me rust en vertrouwen dat het zal gaan zoals wij wensen.
Wat is het goed om bij mijzelf te merken dat ik alles op de dag van de uitvaart over kan laten aan Mirjam en onze collega Ella.
Ik kan me richten op mijn moeder, de afscheidsdienst en begrafenis van mijn vader.

Soms had ik het gevoel dat ik vanaf een afstandje naar mijzelf keek.
Al zoveel jaren ben ik bij de verzorging, opbaren, het sluiten van de kist en zoveel meer momenten.
En nu deed dit voor mijn eigen vader.
Nu merk ik dat het besef nog moet indalen, ik heb tijd nodig om alle indrukken te overdenken.
We mochten mijn vader in alle liefde en geloof loslaten, maar wat zal ik hem gaan missen.

Dag papa !