Ook zorg vóór het overlijden !

“Corine, wil je binnenkort langskomen?”
Dit berichtje op mijn telefoon deed mij schrikken.
De afzender kende ik; af en toe bezoek ik haar. Zij is al jaren ziek, maar haar gezondheidstoestand was nog niet heel zorgwekkend de laatste keer dat ik haar sprak. Maar nu had ze slecht nieuws gekregen van de artsen en voelde ze de noodzaak allerlei zaken betreffende haar overlijden en uitvaart op korte termijn met mij te bespreken.

Later die week sprak ik een man wiens vrouw ernstig ziek is.
Samen hadden we de uitvaart al voorbereid, ook hen kende ik al vanuit het dorp. Diverse malen had ik hen al bezocht. Hij vertelde dat het slecht ging met zijn vrouw. “Wil je zo snel mogelijk nog een keer langskomen?” vroeg hij me. “Ik wil toch nog iets met je bespreken”.

Zomaar twee voorbeelden die laten zien dat je als uitvaartverzorger niet alleen ná een overlijden zorg verleent aan mensen.
En juist deze zorg vóór een overlijden raakt mij enorm.
Het is altijd een enorme stap om – bij ziekte – je eigen uitvaart te bespreken met een uitvaartverzorger. Onder ogen zien dat je niet heel lang meer te leven hebt; dat is nogal wat.
De dingen die we dan met elkaar bespreken, de vragen die ik stel; het brengt het allemaal zó dichtbij.
Zo’n gesprek vraagt ook veel van mijzelf.
Ik kan niet anders dan me op dat moment te verbinden met de mensen waar ik ben. We praten over de ziekte, de omstandigheden en alle gevoelens die daarbij komen. Een gesprek van hart tot hart.
Daarnaast moeten natuurlijk de punten aan de orde komen die er bij een overlijden en uitvaart zijn.
We praten met elkaar over de plaats en wijze van opbaring, keuze van een kist en een rouwkaart. Maar ook: hoe wil men de uitvaart vormgeven ?
Eenmaal thuisgekomen werk ik alles uit in een document en maak er een kostenbegroting bij.
Daarmee ga ik dan weer terug naar deze mensen en we bespreken het nog eens met elkaar.
Soms willen mensen zelfs al een drukproef van de kaart zien en ook deze breng ik dan nog.

Maar er komt altijd een moment waarop we afscheid nemen van elkaar en dat we weten dat wij elkaar niet meer zullen zien. Dit emotioneert mij altijd weer.
Het enige dat ik kan zeggen is; “Bedankt voor het vertrouwen dat je me geeft, ik zal goed voor jou en je naasten zorgen”!