Intiem afscheid
Al zóveel jaren woonden mevrouw en mijnheer in hun huis midden in de polder.
Toen mevrouw was overleden in het ziekenhuis, belde haar dochter mij.
“We willen heel graag dat ze thuis wordt opgebaard. We kunnen in de garage wel ruimte vrij maken. Dat is ook voor onze vader fijn, dan kan hij er zo naar toe lopen”.
Zulke opmerkingen maken veel in mij los en zorgen ervoor dat ik natuurlijk mijn uiterste best ga doen dit zo goed mogelijk voor hen te realiseren en ze hierbij te helpen.
En mooi werd het; met behulp van kamerschermen werd alles was liever niet werd gezien afgeschermd en ontstond er een mooie ruimte waar mevrouw werd opgebaard.
Niet in de kist, maar op een zogenaamd opbaarbed. Dat zorgt voor een heel toegankelijke manier van afscheid nemen. Omringd door foto’s en bloemen lag zij daar.
Het afscheid zou plaatsvinden in de huiskamer van de naastgelegen woning van haar dochter. In de kamer waar moeder ook zoveel was geweest.
De ruimte werd vrijgemaakt en ingedeeld voor een samenzijn met vader, kinderen en kleinkinderen.
Persoonlijk vind ik dit zulke mooie en indrukwekkende momenten !
Met een klein groepje mensen waren wij bij elkaar. Het hondje was er ook gewoon bij, het achterkleinkind liep er tussendoor en zat op de grond te kleuren.
Mijn collega zorgde vanuit de keuken voor het afspelen van de muziek via mijn installatie. Ik mocht de bijeenkomst leiden, de dominee sprak een woord.
Persoonlijke woorden van kinderen en kleinkinderen die ook samen de muziek hadden uitgezocht.
Ik werd er warm van, wat een intiem en liefdevol afscheid was dit !