Het laatste bezoek
Een mail: “Corine, ik zou je toch nog graag een keer spreken, kan dat?”.
Een appje: “Corine, morgen wordt ze waarschijnlijk in slaap gebracht maar ze vindt het fijn om jou nog een keer te zien, heb je daarvoor tijd?”.
Zomaar twee korte vragen, met een grote lading.
Met grote regelmaat vragen mensen mij te komen omdat ze hun uitvaart willen voorbereiden.
Het sterven komt dichterbij, de ziekte is niet meer te behandelen.
We spreken zo snel mogelijk af, de eerste ontmoeting volgt. Soms kennen we elkaar, maar vaak ook nog niet. Toch ontstaat er al heel snel een band door de intensieve gesprekken die we met elkaar hebben. Vaak ook met een partner en/of kinderen erbij.
In deze ontmoetingen probeer ik rust aan te brengen in alles wat nu op hen afkomt. Beantwoord vragen, denk mee over hoe het afscheid het beste vorm gegeven kan worden zodat het bij hen past.
Het bespreken is voor hen meestal heel confronterend, er zijn vaak ook tranen. Want nu wordt het opeens wel heel concreet!
Toch praten we niet alleen over de dingen die geregeld moeten worden. Ik vraag ook hoe men het beleeft, nu het sterven dichterbij komt. Probeer daarin als mens nabij te zijn en een luisterend oor te bieden.
Voor mijzelf betekent het ook dat ik meer en meer verbonden raak met deze mensen.
Dat dit wederzijds is blijkt uit de vragen waarmee ik deze blog begon.
Dat men het fijn vindt om elkaar nog te ontmoeten nu het overlijden zo dichtbij is.
Tijdens onze ontmoeting hoeft er meestal niet veel meer “geregeld” te worden; dat hebben we immers al gedaan. Het is een moment van afscheid.
Ik weet dat ik deze man of vrouw pas weer zal zien als hij of zij is overleden.
Wat zeg je dan als je afscheid neemt?
Pas zei een man tegen mij: A Dieu ! Dat betekent; tot ziens bij God. Dat is mooi en troostrijk.
Onlangs nam ik afscheid van een vrouw die jonger was dan ik zelf. We gaven elkaar een knuffel en waren ontroerd.
“Dag lief mens, bedankt voor je vertrouwen, ik zal goed voor jou en je naasten zorgen als je straks bent overleden”.
Ik liep terug naar mijn auto en ben daar eventjes blijven zitten.
