Een eervol afscheid

Gedoofd zijn alle vuren, de oorlog is voorbij.

Veel was er te verduren, maar nu ben je VRIJ.

Dit stond boven de rouwkaart van de 95-jarige man.
Hij was een oorlogsveteraan;  hij diende tijdens de oorlogsjaren als jonge man in Nederlands Indië.
Dit had diepe sporen in zijn leven achtergelaten.
Ik had hem eerder leren kennen na het overlijden van zijn vrouw, waarvoor ik de uitvaart mocht verzorgen. Hij hield van een gezellige babbel en leefde op als er iemand een praatje met hem maakte. Maar zijn traumatische ervaringen uit het oorlogsverleden hield hij voor zichzelf. Daarover kon hij maar moeilijk praten. Het had hem getekend voor de rest van zijn leven.

En nu bereidde ik samen met zijn kinderen zijn uitvaart voor.
Nadat mijnheer was opgebaard, werden de twee draaginsignes van hem als oorlogsveteraan op zijn kleding gespeld.
Op een tafeltje naast hem zijn sigarenkist met zijn naam erop, met daarop nog de symbolische witte anjer.

Ik stelde voor om dit ook mee te nemen naar de kerk waar de afscheidsdienst zou worden gehouden.
De familie vond dit een mooi voorstel.
Op de kist plaatsten we vóór zijn foto zijn sigarendoos, met daarop de witte anjer en de twee draaginsignes.

De familie had ook contact gezocht met het Nederlands Veteraneninstuut. Zij wisten namelijk, dat er bij een begrafenis van een oorlogsveteraan een blazer van de Koninklijke Militaire Kapel “Johan Willem Friso” kon komen.
Toen ik de muzikant sprak vertelde hij dat hij het een grote eer vond om een bijdrage te leveren als teken van respect en eerbetoon voor deze man.

Het was de dag van het afscheid heel slecht weer.
In de stromende regen stonden we met heel veel mensen rondom het graf van deze 95-jarige man.
Ontzettend indrukwekkend was het eerbetoon van deze blazer van de Koninklijke Militaire Kapel.
Na het blazen van de Taptoe waren we 1 minuut stil.
Hierna werd het signaal Voorwaarts geblazen.
Een moment dat diepe indruk op mij maakte en dat ik nooit zal vergeten.